Rozdział 19 - Niespodziewane spotkanie...

NATSU

            Happy miał rację i chciałem ją spotkać … Nasi przeciwnicy dalej się nie ruszali, chciałem iść z nimi walczyć. Czekałem tylko na jakiś znak do ataku. Erza popatrzyła na mnie i kiwnęła głową. Zrobiłem krok do przodu, ale … na tym koniec. Nagle z nieba spadł ogromny statek. Wszyscy  byliśmy tak bardzo zszokowani, że nas zamurowało. Chwili nieuwagi i zauważyłem, że bogowie już uciekli… No trudno, ale co tu robi ten statek. Czekaliśmy…

- Co to … było ? – zapytał  się Jura. Nikt mu nie odpowiedział …

- LUFFY TY IDIOTO!!!!!! – krzyknęła grupa ludzi do chłopaka… zrzucili na ląd, obraz … zobaczyłem blondwłosą dziewczynę …

            „Czy miłość jest tylko uczuciem, czy sensem naszego życia. Dlaczego tak długo ludzie siebie oszukują i chcą przed sobą samym zaakceptować jej. Jest darem, który pozwala ludziom egzystować każdego dnia…. Patrząc na ukochaną osobę, która nie wie o naszych uczuciach, powiedz jej co czuje, skąd wiesz, że nie zginie za chwilę, że nie będziesz mógł jej więcej zobaczyć …” Smocza Księga dział 5 księga 3 strona 356

Trzecioosobowy narrator

(Nie mogłam się powstrzymać. Musiałam to wstawić :))

           

- Co to było ? – wszyscy stali zamrożeni. Po chwili ze statku został wyrzucony niski chłopak, a za nim wyskoczyła cała grupa ludzi.

- Ty idioto !! Mogłeś nas zabić !!!!! – krzyczała Nami

- Zabiję cię!!!! – zaczął kopać Luffyego Zoro

- Nie będę ci nic robił do jedzenia przez tydzień !!! – zagroził Sanji

- Idiota – powiedziała tyko Robin

- My mogliśmy zginąć!!!! – przytulając się krzyczeli Chopper i  Usopp – MY ŻYJEMY!!!! – byli niesamowicie szczęśliwi

- Ty … idioto … oszukałeś mnie !!! – szła na Luffyego Lucy, zaciskając pięść i uderzając go prosto w brzuch. Po wielu ciosach Luffy podniósł się, klęknął i :

- Przepraszam … bardzo przepraszam – jego twarz była cała posiniaczona i przerażona

- Jejku – załamała się blondynka

- A oni to kto ? – zapytała Nami. Wszyscy obejrzeli się za siebie. Lucy nie mogła uwierzyć … Chwilę patrzyła prosto na chłopaka o różowych włosach i noszącego szalik w kształcie smoczych łusek. On na nią patrzył … na blondynkę o brązowych włosach. Oboje byli zszokowani.

- Na..tsu? – powiedziała cicho Lucy, chwilę jeszcze stała w miejscu, a potem nie wytrzymała. – NATSU! – krzyknęła, podbiegła szybko do niego  i rzuciła się na szyję chłopaka.

- Lucy!? – powiedział będąc niesamowicie szczęśliwym. Objął ja szybko w talii i złapał równowagę, bo jeszcze chwila, a oboje leżeli by na ziemi. Spotkał ją. Ona spotkała jego. Mocno ją przytulił, ona przycisnęła głowę do jego piersi. Zapomnieli o całym świecie. Oboje byli szczęśliwi ze spotkania.  Dopiero po chwili zdali sobie sprawę z tego, że są obserwowani. Lucy lekko odsunęła się od Natsu.

- Jejku, czy ja zostałem prorokiem ? – zapytał się Happy

- Natsu, to naprawdę ty! Co ty tu robisz ? – zapytała zszokowana Lucy

- A ty co tu robisz ? – powiedział radośnie chłopak

- Dlaczego ?! Dlaczego?! Ja też tak chcę !!! – narzekał z boku Sanji, ale nikt na niego nie zwracał uwagi.

- Natsu, to ta twoje dziewczyna ? – powiedział Gildarts szturchając Natsu w ramię i głupkowato się śmiejąc.

- To Lucy – dopiero się po chwili zorientował -  NIE JEST MOJĄ DZIEWCZYNĄ! PRZESTAŃ JĄ TAK NAZYWAĆ ! – nakrzyczał na przyjaciela Natsu, ale potajemnie zarumienił się słysząc te słowa.

- Co to za stary zboczeniec ? – zapytała się Lucy wskazując na Gildartsa. Facet załamał się. A reszta się tylko się śmiała.

- To Gildarts – powiedział Natsu, ledwo powstrzymując śmiech – A nie mówiłem, że jesteś stary !!!! – jeszcze bardziej się śmiał, a potem zaczął walić się w udo.

- Ty MAŁY!!!-  krzyknął na niego mężczyzna

- NIE JESTEM MAŁY!!! – teraz już Natsu się nie śmiał

- A coś mi się przypomniało ! – zapaliła się lampka nad Lucy. Podeszła do Natsu i zaczęła mierzyć wzrost – Eee teraz to już mały nie jesteś … Kiedyś to ja byłam w y ż s z a od ciebie – powiedziała złośliwie dziewczyna, śmiejąc się cichutko.

- Wredna jesteś – oznajmił jej chłopak

- LUCY!  - dziewczyna odwróciła się. Leciał na nią Chopper cały zapłakany – Tak się bałem !!!!  - zwierzę wskoczyło na jej głowę

- Wszystko już dobrze – pocieszała go

- A właśnie … skąd wy właściwie się wzięliście ? – zapytała ciekawa Erza. Lucy patrzyła na nią ze zdziwieniem. – A no tak. Jestem Erza, to jest Gray, Juvia, Lyon, Lisanna, Elfman, Wendy, Gajeel, Laxus, Hibiki, Jura, Eve, Ren, Cherry, Levy – mówiła wskazując na kolejnych członków zespołu

- Co za wspaniałe perfum !!! – zaczął ją obwąchiwać Ichiya. Lucy przestraszyła się. Ale  chwilę potem spoważniała.

- Jeśli zaraz nie przestaniesz, polecisz na tą skałę – powiedziała z oczami diabła. Nie oderwał się od niej. Zamachnęła się nogą i kopnęła go …(z niewielką siłą) Poleciał prosto na skałę i roztrzaskał na kilkaset części …

-  A ten debil to Ichiya, uważa na niego – dokończyła Erza

-  Wiem … - pojawiła się żyłka na jej czole – A to moi przyjaciele, Luffy, Zoro, Sanji, Nami, Robin, Usopp i Chopper – jako ostatniego wskazała zwierzaczka, który leżał na jej głowie.

- To wasza maskotka – powiedział Happy. Choppera zamurowało i zaraz zaczął płakać

- Ja walczyłem … jak mężczyzna … a nadal jestem maskotką !!!!

- Nie martw się. Dla mnie jesteś wielkim wojownikiem – próbowała pocieszyć go Lucy. Przytuliła go do piersi …

- Ja też bym tak chciał – powiedział Sanji, któremu zaczęła lecieć krew z nosa

- Ja też – przyłączył się Gildarts

- Jesteś okrutny!!!! – Lucy zwróciła się do Happyego.

- Eee co ? – kot był zdezorientowany

- Ale ta jaszczurka jest głupia… Nie potrzebnie się martwi o niego …- powiedział Zoro

- Jak mnie nazwałeś kaktusie? – zapytała się wściekła dziewczyna

- J A S Z C Z U R K A – przeliterował dokładnie słowo. Lucy podeszła do niego wściekła

- Chcesz się bić Śpiąca Królewno ?

- Proszę bardzo dziwaczko

- Coś masz jeszcze do powiedzenia kaktusie?

- Oczywiście, że nie moje kochane smoczątko

- O jak miło ty głupia pietruszko!

- Pietruszka, chociaż zjadliwa, a taka pieczeń z dzika nie do zjedzenia

- A ty… - nie zdążyła dokończył, bo Sanji ją odstawił na bok

- Damy nie powinny się kłócić … Ty debilu, jak śmiesz tak nazywać moją Lucy-angel ! – zaczął się kłócić z Zoro

- A ty zakręcona brewko co tu robisz? – i zaczęli się bić

- Ej czy to wam czegoś nie przypomina ? – zapytała się Erza …

- Gray i Natsu ? – odpowiedział niepewnie Happy

- Dokładnie … Czyli jednak są do siebie podobni …

- Bardzo zabawne … - oburzył się Natsu

- Jakie piękne panie – zaczął iść w stronę dziewczyn Sanji mając swoje charakterystyczne serduszka w oczach.

- Zachowuj się! – powiedziała Lucy, która go cisnęła nogą w ziemie, tak że zrobiła się dziura.

- Haha – Natsu się śmiał – No dobra, ale ja też jestem ciekawy jak tu się znaleźliście.

- Przepraszam na chwilkę – odeszła i stanęła obok Luffyego. Zacisnęła pięść i znokautowała go jednym ciosem. – Ty idioto, mogłam zginąć!

- Mogłaś ? – zdziwił się Zoro

- Na zawał !!! – krzyknęła

- No chyba, że … - zgodził się szermierz. Lucy wróciła do Natsu.

- Bo byliśmy pod ziemią … - i wskazała palcem do dołu

- Czy wy coś ćpaliście ? – zapytała się Erza

- Co to miało znaczyć ?! – zapytała ostro Lucy

- To, co słyszałaś ! – równie ostro odpowiedziała jej Erza. Podeszły do siebie bliżej.

- Starcie potworów ? – zapytał się Natsu

- Ostra jesteś …- powiedziała Erza

- Ty też … Lubię cię – uśmiechnęła się do niej

- Ja ciebie też – oddała uśmiech. I oba potwory zaprzyjaźniły się…

- A co do pytania. Na serio byliśmy pod ziemią. Gdy płynęliśmy statkiem nagle prąd morski wciągnął nas i okazało się, że pod nami jest wyspa. A potem żeby się wydostać … - umilkła – żeby się wydostać … - zniżyła głowę, zacisnęła pięść – Luffy wrzucił do wulkanu proch strzelniczy i wybuchło. No i my wylecieliśmy – wzruszyła ramionami.

- Fajnie! – zachwycił się Natsu …

- Wcale nie – odpowiedziała mu Lucy - Miło znowu cię widzieć

- Ciebie też.

- A co tu robicie ? – zapytała się grupy magów

- A właśnie – uderzył się Natsu w głowę -  Musisz uciekać! Ale zaraz gdzie oni są?

- Też to dopiero zauważyłam … - powiedziała Erza

- No właśnie – zakryła usta ze zdziwienia Wendy

- Przez wasze wejście nie zauważyliśmy co się z nimi stało … - powiedział Gray

- Co się stało ? – zapytał się Laxus – Idioci – zwrócił się do słomianego kapelusza

- Ghehe, uciekli …

- Jasne … -powiedzieli wszyscy magowie razem

- jak teraz wspominacie… Dlaczego nas nie atakowali ? –zapytał się Jura

- Nie wiem …, ale za dużo dzisiaj się dzieje dziwnych rzeczy … - stwierdził Natsu – Możliwe, że coś odkryli …

- Hmm? – zdziwiła się Lucy

- Może zacznij od początku … - powiedziała do niego Erza

- Ok. – zgodził się z nią Natsu – Chodzi o to, że należę do gildii Fairy Tail. Dostaliśmy misję, by z innymi gildiami powstrzymać Mrocznego Księcia przed znalezieniem broni zniszczenia. Przed chwilę dowiedzieliśmy się, że chce on użyć broni do zabicia trzech smoków i  …

- Życzę powodzenia – przerwała mu Lucy

- Co, w ogóle nie interesuje cię to, że chce cię zabić – oburzył się Gray

- Nie … - opuściła głowę, miała ochotę płakać – Cały czas próbują mnie zabić, ale żyję … - wiatr powiał jej blond włosy.

NATSU

            Nie mogłem uwierzyć, że to powiedziała. Ja się o nią martwię, a ona nic. Odeszła kawałek od nas. Nikt inny nie mógł tego zauważyć,  jej oczy zaczęły się robić czerwone. Miała ochotę płakać. Coś powiedziała, ale nie zwracałem na to uwagi … Powiał lekki wiatr. Poruszył on jej piękne blond włosy, potem mocniej i poleciały one góry. Była taka … piękna… Zmieniła się. Trochę się zarumieniłem, więc próbowałem to jakoś ukryć … Co się ze mną działo ? Musiałem coś powiedzieć, ale …

- Jedno jest pewne, musisz uciekać ! – powiedziałem jej twardo.

- Nie ma mowy !!! – krzyknęła Lucy

- Lepiej uciekaj paniusiu, bo nie sądzę, że ci słabi chłopcy, dwie dziewczynki i szop mogli ci pomóc – wtrąciła się Lisanna. Co ona chciała osiągnąć ?

TRZECIOOSOBOWY NARRATOR

- Szop ?!?!?!?! – oburzył się Chopper, a potem załamany leżał na podłodze – Ja jestem reniferem, a szopem, jeszcze nikt mnie nie nazwał … ona jest okrutna …

- A co ci do tego ? Nie znasz mnie i nie znasz ich ! – odpowiedziała ostro Lucy

- Może dlatego, że prawie zginęliśmy walcząc z nimi!??!?!?!!?!?!? – wrzasnęła na nią Lisanna. Twarze wszystkich posmutniały. – On zrobił dziurę w brzuchu Natsu, to cud, że żyje, tak samo jak i inni. Laxus, Gajeel … byli rozdeptani i porażeni błyskawicą , Gray i Lyon zadźgani przez lód, a reszta. ciśnięta w ścianę, albo coś innego, sama nie wiem ..

- Jeśli nie spróbujesz, to skąd możesz wiedzieć, że ci się nie uda … - powiedziała jej Lucy

- Przestań!!!!!!!!!!!!!!!!!!! – wrzasnęła jeszcze raz

- Lisanno, uspokój się … - próbował ją uspokoić Elfman

- Nie! Ona mnie denerwuje, może i jest dawną przyjaciółką Natsu, ale nie prawa z nimi walczyć, czy tu zostać… my jesteśmy na misji, a ona nie!!

- Masz rację … - Lucy opuściła głowę – Jeśli tego chcecie … odejdziemy – odwróciła głowę i mrugnęła do załogi. Zrozumieli ją. – Miło cię było spotkać Natsu… Mam nadzieję …, że jeszcze … kiedyś się spotkamy …

- Ja też mam taką nadzieję, Lucy … - uśmiechnął się. Powiał niezwykle silny, który zwiał Natsu jego szalik. Szybko wyciągnął rękę by go zdobyć. Złapała go Lisanna.

- Nie rozumiem, czego go nosisz, przecież jest ciepło ! – oburzyła się dziewczyna. Lucy nie wytrzymała, odwróciła się i zaczęła płakać … Próbowała powstrzymać łzy. Lisanna chciała go z powrotem wyrzucić, ale Natsu jej go odebrał i założył na szyję.

- Lisanno przestać, to najcenniejsza rzecz Natsu… Zawsze go ma ze sobą … - wytłumaczył jej Happy. Lucy się odwróciła w tym momencie i uśmiechnęła się do Natsu

- Ej Happy, cicho … - zarumienił się

- Hm ????- kot się niesamowicie zdziwił. Chyba jedynie Erza zrozumiała o co chodzi …

- To ja … już pójdę … - powiedziała Lucy

- Czekaj ! – zawołał za nią Jura – Znasz Mrocznego Księcia ?

- Nie…, a co ? –zdziwiła się pytaniem maga

- On zapytał się Natsu, czy cię zna …Nie widzieliśmy jego twarzy, ale miałem wrażenie, że chowa do ciebie urazę … - popatrzyła na nich przerażającym wzrokiem. Wystraszyli się …

- Ja wiem, kto to może być … - spuściła głowę do dołu. Złapała ją obiema rękoma – „Dlaczego? To nie może być on, ale … tylko on … usłyszał imię Natsu, on wiedział, że go znam … tylko Dragon Slayer by wpadł na użycie tej na smokach …Ale co on tu robi ??????” – dziewczyna zaczęła płakać. Była w strasznym stanie. Nie mogła uwierzyć…

- Ja też się domyślam kto to może być … - wtrącił się Zoro

- To ten dupek ? – zapytał się Sanji. Zoro kiwnął do niego głową.

- Tak … - zaczął mówić Luffy. Nie dokończył. Podszedł do Lucy. Popatrzył chwilę na nią z góry i jak za pierwszym razem zdjął swój kapelusz i położył jej na głowę. Cały Słomiany Kapelusz uśmiechnął się. Tylko oni wiedzieli co to za gest. Lucy złapała za brzeg kapelusza i zakryła nim swoje uszy. Popatrzyła się na kapitana, który szeroko się do niej uśmiechał. Podał jej rękę – To już przeszłość … - uśmiechnął się do niej. Podała mu rękę i pomógł jej wstać. To on dodał jej odwagi i siły. Niepozornie kiwnął głową. Tak, że tylko członkowie załogi zrozumieli gest. To tylko mogło jedno znaczyć …

- Ej Lucy, gdzie postawić tę broń, co znaleźliśmy pod ziemią … Trochę jest ciężka – powiedział król kłamców – Usopp

- Postaw pod pokładem – uśmiechnęła się do niego … Magowie się zdziwili. Oni sami się pomylili … dali nabrać …

- A więc … dziękujemy za zdobycie broni … - za drzew  wyszedł Kuki, a za nim reszta bogów. Uśmiechał się szeroko do Lucy – Smok i broń w jednym.  Musieliśmy coś załatwić … Przepraszamy, że nas nie było … „Kurcze dobrze, że poszliśmy sobie, nasze moce zostały zablokowane przez niego, gdyby zaatakowali, to bez problemu by nas pokonali ”  - ostatniego zdania nie powiedział na głos…

- Za późno na ucieczkę – przestraszył się Natsu, a za nim inni członkowie gildii

- Dziękujemy – powiedział Kuki – z chęcią zasmakuje waszej krwi. Będziecie błagać mnie o życie, a ja będę was bardzo długo torturował … - oblizał usta

- To my powinniśmy podziękować … - powiedział Zoro. Grupa magów zdziwiła się.

- Ale wy łatwowierni – podszedł do niego Sanji

- Nie pozwolę skrzywdzić Lucy !!! Tym razem pokaże całemu światu, że jestem mężczyzną .!!! -  krzyknął Chopper

- Idioty – podeszła do bogów Nami

- Czyli szykuje się walka – doszła Robin. Bogowie i magowie patrzyli na nich ze zdziwieniem

- Nie boicie się nas? – zapytał się Kuki

- Już raz pokonałem boga, więc dla mnie to nie nowość – odparł Luffy

- Jeszcze nie rozumiecie ? – zeskoczył ze statku Usopp

- Chyba nie … - podeszła Lucy, zdjęła coś z rąk i nóg i położyła na ziemi – To była pułapka.

- Co?! – oburzyli się bogowie na raz. Luffy zacisnął pięści, strzyknął stawami, tak mocno, że użytkownicy magi przerazili się.

- Nie rozumiecie? – zaczął mówić kapitan – SKOPIEMY WAM DUPY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! – wrzasnęła cała załoga. Żadnego strachu, to oni budzili postrach i przerażenie.

- Jesteśmy najsilniejszą …. – Kuki nie dokończył, bo nagle żagle spadły i ukazała się…. Czaszka w słomianych Kapeluszu …

- Słomiany Kapelusz … To niemożliwe …. – był przerażony, a razem z nim reszta bogów, dopiero po chwili się otrząsnęli … - To nic nie znaczy i tak wygramy …

- O co tu chodzi? –zapytała się Erza

- To piraci! – krzyknęła Kori -  jedni z najsłynniejszych na całych świecie … Pokonywali najsilniejszych przeciwników … Cena za głowę kapitana wynosi 400 000 000 beli czyli około tyle samo waszych pieniędzy. – wszyscy byli tak bardzo zszokowani, że nie mogli wydusić słowa … - A ona jest warta … - wskazał na Lucy -  340 000 000 beli …

- CO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! – krzyknęli równocześnie magowie …

MAM NADZIEJĘ< ŻE SIĘ PODOBAŁ, JAK KTOŚ CZEGOŚ NIE ROZUMIE TO WYTŁUMACZĘ:)