Rozdział 26 - Krwawe wspomnienia

NO WIĘC JAK WIDZICIE POWRÓCIŁAM, JAK WIECIE ZAŁOŻYŁAM FACEBOOKA, NA KTÓRYM BĘDZIECIE MOGLI CZYTAĆ NOWE WIADOMOŚCI, O NOWYCH ROZDZIAŁACH I ZAPOWIEDZI ONE-SHOTÓW J KOLEJNĄ INFORMACJĄ JEST TO, ŻE JEST MI PRZYKRO, BO MAŁO KOMENTARZY, WIĘC PROSZĘ KOMENTUJCIE !!!!!!! NAWET NIE WIECIE NAWET ILE TO DLA MNIE ZNACZY J DALEJ… PRZEPRASZAM ZA PRZERWĘ, ALE NIESTETY, NAUKA WYGRAŁA, NO I OSTATNIA INFORMACJA JEST TAKA, ŻE GDZIEŚ POD KONIEC LISTOPADA BĘDĘ MIAŁA ZNOWU PRZERWĘ …

UWAGA!!!!!!!!!!!!!! ZMIENIAM TERMIN DODAWANIA NOWYCH ROZDZIAŁÓW NA SOBOTĘ!!!

*******************

TRZECIOOSOBOWY NARRATOR

„Czasami jedno spojrzenie, może odmienić losy ludzkości …”

HAPPY I CARLA

- A, więc … opowiem wam o krwawej historii waszej i naszej ojczyzny – zaczęła mówić kotka – Wszystko zaczęło się 14 lat temu, kiedy w tej krainie, jak na całym świecie panował pokój. Był to jedyny okres w naszych dziejach, kiedy nie było żadnych wojen, waśni czy konfliktów. Wydawało się, że nic nie może przeszkodzić temu stanu rzeczy, a jednak… Pewnego dnia, niebo zrobiło się czarne, a na ziemię zaczęły spadać dziwne kule. Rozrywały ziemię i niebo, niszcząc wszystko na swojej drodze. Próbowaliśmy uciekać, ale nic nam to nie dało. Ludzie próbowali odkryć przyczynę nieszczęść, jednak bez skutku. Dopiero po miesiącu, ujawnił się sprawca tego wszystko. Niestety było za późno… Nasza królowa była słaba, więc poddała się i oddała hołd temu potworowi, by nas chronić. Później w jej ślady poszedł król Tretani, także złożył hołd nowemu władcy. Jednak … Fairy Tail i Marines, nie zgodziło się … I zaczęło się wtedy piekło. Walki trwały dzień i noc, aż wreszcie po dwóch latach wojen, podpisano tymczasowy rozejm. Fairy Tail i jej mistrz – Makarov przeniósł cały kraj do nieba i teraz jest znana jako niebiańska wyspa. Natomiast Marines pozostało na ziemi, jednak jest ogrodzone można by powiedzieć, ogromnym lasem, którego nie da się przejść. Jest magiczny … istnieje legenda, że to właśnie w nim pierwszy król Avalonu (Tretanii) ukrył święty miecz – Excalibur. Jednak to obecnie nie jest ważne. Istotne jest to, że pokój trwał do roku X777,kiedy nagle rozerwały się niebiosa, grzmoty nie ustawały, a ziemia nie przestawała pękać. Nikt nie wie, co tam się stało. Jedynie Fairy Tail i ten potwór , zna prawdę o tamtych wydarzeniach, ale nam nikt nie powie, bo to tajemnica… Dwa lata, dwa lata minęły zanim dowiedzieliśmy się o planie „Magic Blood”. Ta bestia pragnęła jeszcze więcej energii, magii i postanowiła ją ukraść … od was. I to się dzieje, od tamtego dnia coraz częściej. Przybywacie, on zabiera wam magię i rośnie w siłę … I to tyle historii.

- Koniec ? – zapytał się smutny Happy

- Tak

- Ale ja nie rozumiem … To jak mamy wrócić do domu ? Co się z nami stanie ? I powiedziałaś magini, ale teraz mówisz o mężczyźnie …

- Zwracaj się z szacunkiem do kobiety ! – powiedział biały kot, łapiąc motykę i zaczynając gonić biednego Happyego

- PRZEPRASZAM!!! – krzyczał cały zapłakany

- Wystarczy kochanie …  - dopiero po słowach kotki, kot się uspokoił i opuścił narzędzie „zbrodni ”

- Uratowany … - odetchnął z ulgą Happy

- A proszę odpowiedzieć na pytania kocura … - wtrąciła się Carla

- Wiem … Ale nie potrafię, wam na nie odpowiedzieć, musicie się zapytać czwartego mistrza Fairy Tail, jeśli chcecie się czegoś dowiedzieć … - odpowiedziała smutna kotka

- Carla, idziemy szukać reszty ! – zarządził pewny siebie Happy

- Kocurze …

- Coś tu jest nie tak, musimy im o tym powiedzieć …

- Tak – kiwnęła głową w jego stronę – Dziękujemy bardzo za pomoc – zwróciła się do małżeństwa
- Tak, dziękujemy … - powiedział Happy. Rozłożyli swe skrzydła i jak ptaki odlecieli, kierując się w nieznane …

- Nie sądzisz kochanie, że on jest podobny do ciebie … - powiedziała kotka do swojego męża

- Głupia, jeszcze czego … - w jego oczach było widać łzy radości i szczęścia – Nawet jeśli za wcześnie by przyprowadzał do domu panienki … Dureń! – oboje stali wtuleni w siebie patrząc za odlatujący zarys postaci niebieskiego kotka, który nie był świadomy kogo spotkał.

WIĘZIENIE

„Poznajemy czym jest wolność, kiedy kajdany niewoli, skują nasze ręce i nogi… ”

- Co jest ?! – wrzasnął Gajeel na całą celę

- Nie krzycz, głusi nie jesteśmy … - powiedział dziwnie spokojny Gray

- Co z resztą, Wendy ? – wtrąciła się Erza

- Wszystko dobrze, ale widać, że narkotyk podziałał na nich mocniej i będą dłużej spać. – wyjaśniła dziewczynka

- GDZIE JESTEŚMY!? – krzyczał nadal Dragon Slayer

- Nie musisz zastępować Natsu, kiedy go nie ma ! – tym razem Gray krzyknął do Gajeela

- Tego idiotę !? Proszę nie rozśmieszaj mnie!

- To przestań się tak drzeć!

- A ty to co śpiewasz arię operową ?!

- Ja ci zwracam uwagę !

- ZAMKNĄĆ SIĘ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! – tym razem grzecznie „poprosiła” Erza, przez co wszyscy zamilkli

- Głodny jestem … - powiedział Luffy po chwili ciszy

- Dziwne … - powiedział Słomiany Kapelusz równocześnie (mam nadzieję, że czujecie nutkę sarkazmu)

            Z powrotem wszyscy zamilkli, kiedy do więzienia ktoś wszedł. Patrzyli jak z mroku wyłania się przystojny mężczyzna, o delikatnych rysach i spokojnej twarzy. Miał na sobie czarny płaszcz, a na głowie Słomiany Kapelusz. Obok niego szedł ogromny „mężczyzna” w zbroi. Nie było widać twarzy, każdy centymetr ciała pokrywała metalowa skorupa.

- Kim jesteście?! – zapytał ze szczyptą pogardy drugi Luffy

- To raczej, ja powinienem zadać to pytanie, skoro nie wiedziałem, że mam brata bliźniaka! – wrzasnął Luffy

- Baka – powiedzieli wszyscy łapiąc się za głowy.

- Phi… - prychnął drugi Luffy – Jesteście żałośni, ale dobrze … powiem wam, gdzie jesteście. – lekko pochylił głowę na bok, przez co jego postawa nabrała jeszcze większej powagi – Jesteście w Kwaterze Głównej Marines.

- Eeeeee, ale co ja tu robię?!?!!??!?!?!? A raczej, co ty tu robisz ?!?!?!?!? – wrzeszczał Luffy

- Strasznie głośny jest ten drugi ja …

- Drugi ja?! Drugi ja ?! Ja jestem ten pierwszy !!!

- Ok., ok. – podniósł rękę do góry, w geście przerwania wypowiedzi – Jestem głównym admirałem Marines, a w skrócie królem Marines …

- CO?!?!?!?! A nie chcesz ja, a raczej ty  być Królem Piratów ?!?!?!?

- Król Piratów ?! Phi. To dobre dla takich przestępców, jak Rononoa Zoro.

- He?! Co ja ?! – zapytał Zoro, który dopiero budził się

- Widzisz Śpiąca Królewno! Nie chciało ci się wstać i teraz nie wiesz o co chodzi ! – wrzasnął do niego Sanji

- He, co mówisz zakręcona brewko ?

- A więc to jest sławny kapitan Fairy Tail i jego bosman … - drugi Natsu przysunąć krzesło, usiadł na nim i opierając ręce na nogach, splótł swoje palce.

- HE?! – krzyknęli równocześnie

- Albo jest ze mną nie tak, albo z wami … chociaż ta druga opcja jest bardziej prawdopodobna…

- Ej, masz w tej chwili nam powiedzieć, co tu się dzieję, albo obiecuję, że przegryzę te kraty zębami i rozszarpię ci gardło !!!!!!!!! – wrzasnęła Erza, która wręcz rzuciła się kraty.

- Zabawne …

- Panie, może to nie są ludzie, o których myślimy. Przecież to nie możliwe byś miał brata bliźniaka – odezwał się strażnik, który swoimi kocimi oczami spojrzał na więźniów

- Neko … - powiedział cicho Gajeel i po chwili w oczach pojawiło się u niego kilka łezek – Będziesz moim kotkiem !!! – wrzasnął szczęśliwy, a po chwili dziwna błękitna poświata zaczęła na niego spływać.

- Nie sądziłem, że ten środek usypiający może mieć takie efekty uboczne, może przestanę go produkować – powiedział drugi Luffy

- Efekty uboczne … Hahahahaa, a to dobre !!!!! – powiedział Luffy, śmiejąc się i płacząc równocześnie.

- Haha, - drugi Luffy cichutko się zaśmiał, wszyscy zdziwieni odwrócili się w jego kierunku – Zabawni jesteście… A no tak, to jest możliwe – podrapał się po głowie po czym zaczął kiwać głową

- He? – wszyscy stali w osłupieniu

- Założę się, że jesteście ziemskimi magami i … piratami – jego spojrzenie objęło wszystkich więźniów … i Fairy Tail i Słomiany Kapelusz. – Teraz nie przerywać…

- Ale – chciała już coś powiedzieć Erza, ale zaraz przy jej ustach znalazł się wydłużony palec – „A więc oboje posiadają te same umiejętności” – pomyślała dziewczyna i zamilkła

- Dziękuję … A, więc może zacznę od początki, a więc od tego gdzie jesteście i jak się tu znaleźliście. Trzy lata temu razem z moją przyjacielem zostaliśmy mianowani na następców państw – Fairy Tail i Marines. I właśnie większość historii znam. Siedem lat temu po raz pierwszy otworzyły się dziwne wrota. Nie wiedzieliśmy co się dzieje. Dopiero po jakimś czasie mój przyjaciel powiedział mi prawdę. Mroczny Mag, który zaatakował naszą planetę czternaście lat temu zapragnął więcej magii i energii, a najłatwiejszym sposobem, było ją ukraść, więc stworzył portal czasoprzestrzenny na planetę zwaną Ziemia. Dodam, że obecne jesteśmy na Edolas. Na początku przysyłał tu po dwie, trzy osoby na rok, ale jak widzicie, teraz zesłał do naszego świata więcej osób niż zawsze, albo kończy mu się energia, albo planuje coś bardzo niebezpiecznego. Duża ilość magii + niezbyt pomocny przedmiot = wielkie zagrożenie. A więc muszę się szybko skontaktować z moim przyjacielem.

- Niesamowite … - powiedział zdziwiony Słomiany Kapelusz

- Co jest takie niesamowite ? – zapytał się niepewnie EdoLuffy

 - Niesamowite jest patrzeć na mądrego Luffyego … - powiedzieli równocześnie – Więc słuchamy i patrzymy, bo nigdy więcej tego nie doświadczymy…

- A mam pytanie ! – odezwał się Luffy

- Jakie?

- Kiedy dostaniemy coś do jedzenia ?

- Nie masz mądrzejszych pytań ! – wrzasnęła Nami, która zaraz powaliła chłopaka jednym ciosem na ziemię.

- Ale ja mam pytanie ! – powiedziała Erza mając oczy samego szatana – Dlaczego zaatakowałeś Lisannę ?!

- Ja… - jego oczy były pełne przerażenie. Popatrzył się na białowłosą, która jeszcze spała – nie zrozumiecie … - i odszedł, wstydząc się kryształowych łez, które płynęły strumykiem przez policzek, a następnie kapały na ziemię – To za bardzo boli …wyszedł, a raczej wybiegł z więzienia pozostawiając swojego strażnika razem z więźniami

- On nas nie wypuści …? – zapytała niepewnie Wendy

- Na razie nie ! – odpowiedział strażnik

- A jak masz na imię panie umięśniony ?! – zapytał Gajeel będąc w najwyższej formie ekstazy

- Pantherlyli – opowiedział mu, po czym odwrócił się od nich. W tym czasie reszta zaczynała się powoli budzić ze snu.

- He ?! Gdzie my jesteśmy ?! – zaczął się od razu dopytywać Makarov

- Powiemy wam… - Erza stanęła przed Mistrzem i zaczęła powtarzać każde słowo wypowiedziane z ust EdoLuffyego, wraz z ostatnimi słowami, które przerodziły się najczystszy diament rozpaczy i bólu.

„Najbardziej boli nas rana zadawana przez najbliższych ”

            EdoLuffy poszedł prosto do swojego gabinetu omijając wszystkich żołnierzy.  Nie powiedział „Dzień dobry”, nie zatrzymał się nawet na chwilę. Przycisnął mocno klamkę od drzwi i zatrzasnął je za sobą. Chwiejnym krokiem doszedł jedynie do fotela przy biurku. Upadł na kolana. Jego jedyną podpórką stały się dłonie, które trzęsły się ze strachu i bólu. 

- CHOLERA ! – zaczął krzyczeć. Po czym podniósł jedną rękę, zacisnął w pięść i uderzył w podłogę, która lekko się zatrzęsła od uderzenia. Po chwili wykonał ten sam ruch i nawet nie wiedział kiedy zaczął walić w podłogę.  – DLACZEGO?! – ostatnie uderzenie …, a po nim przyszła już tylko sama rozpacz.

„Czy świat traci sens, kiedy my tracimy kogoś bliskiego? Pędząc w nieustannym kole, zwanym życiem, musimy wiedzieć, że niektórzy wcześniej kończą swoją wędrówkę… A po nich przychodzi rozpacz i ból…”

- DLACZEGO ONA?! LI … LISA…Lisanna … - złapał się za głowę, czołem oparł się o ziemię, oczy miał zamknięte, jednak łzy nadal znajdowały ujście. Pojedyncze promienie światła zaczęły przebijać się przez chmury. Dwa promienie padły prosto na EdoLuffyego, a trzeci na zdjęcie, które stało na biurku. Jego ręce trzęsły się, ale znalazł odwagę by spojrzeć na fotografię, na której był napis:

„Trzecia Generacja Fairy Tail, niech ci którzy spoczęli na wieki, chronią tych, którzy wciąż pamiętają. Pamiętaj 07.07.X782. Gloria victis – chwała zwycięzcom, bo to oni pokonali śmierć! „

            W pierwszym rzędzie ktoś ustawił same dziewczyny, było ich razem osiem, trzy białowłose, trzy niebieskowłose, czerwonowłosa i brązowowłosa. Z tyłu przepychali się chłopcy, nie dało się ich policzyć, bo niektórym by wyszło, że mają trzy nogi. Dało się rozpoznać wesołą twarz różowowłosego, o granatowych i białych włosach, gdzieś wystawała czarna głowka, jeszcze obok rudy chłopak, a gdzieś leżał na ziemi długowłosy, a dwójka przyjaciół ściskała się rudowłosy i czarnowłosy, stał obrażony o żółtych włosach … Ich imiona znane i nieznane… Jednym groby podpisane, a drugich zagubione… Ciała rozerwane w kawałków stos …a jednak uśmiech nadal pozostał na twarzach …

(Wspomnienia)

- Ej Luffy chodź szybko, bo nie zrobią nam zdjęcia ! – krzyczał różowowłosy

- Jasne, wiesz o tym, że jak dziadek mnie tu znajdzie, to dostanę piękną pięść miłości ! – odpowiedziałem mu

- Oj, od kiedy to nasza super gumka ma problemy dziadziuniem ! – zawołał mnie granatowowłosy

- Szybko chłopcy, dziewczynki już czekają ! – zawołał niski staruszek – Nie będę czekać wiecznie.

- Nie będziemy – powiedziały białe bliźniczki

Pobiegliśmy szybko i się ustawiliśmy …

- A teraz powiedzcie Czissssss

- Cziiiiiiisss

–Wyszliście jak idioci !

- A nimi nie jesteśmy!

- Niech żyje Fairy Tail

- Niech żyje !

- Za pięć lat, zrobimy znowu nowe !!!!!!!!! – nie doczekaliśmy… wszyscy jeszcze wtedy szczęśliwi, trzecia generacja Fairy Tail, jeszcze wtedy młodzi od 8 do 15 lat. Zrobiono je w X778 roku.

- DLACZEGO ONI MUSIELI…, DLACZEGO!?!?!?!??!?!?!!?!?!?!?!?!?!?! – ryknął na cały budynek. Jego rozpacz nie miała miary, wspomnienia wyryły ranę na całe życie … - Przyjaciele … - przytulił sam siebie i odszedł w dolinę rozpaczy i bólu.

CARLA I HAPPY

-Widzisz, tam jest jakiś las i zaraz za nim duży budynek. Polećmy tam i się zapytajmy czy coś wiedzą … - zaproponował Happy

- Dobrze – zgodziła się kotka. I polecieli prosto do budynku, jednak gdy byli tak blisko rozległ się dźwięk syreny i nawet nie wiedzieli kiedy … nie wiedzieli jak, ale byli związali i senni, a zaraz już aresztowani…

W ARESZCIE

- Carla !!!!!!!!!!!! – krzyknęła szczęśliwa Wendy

- O Happy ! Nie ma z wami Natsu i Lucy ? – zapytał się Gray

- Niestety nie … - kiwnął głową smutny kot – Nic im się nie stanie, ale teraz … - zaczął się powoli rozglądać  - GDZIE JESTEŚMY?!?!?!?!?!? – zaczął wrzeszczeć

- Najpierw Gajeel, a teraz Happy, ja się zabiję – powiedział Gray – CICHO, MAMY COŚ WAŻNEGO DO POWIEDZENIA!

- I my też ! – powiedziała dumnie Carla. Wszyscy słuchali opowieści jednych i opowieści drugich …

- A teraz musimy tylko znaleźć Lucy i Natsu … - stwierdziła Erza.  – Chociaż … poczekajmy, oni znajdą nas … - wszyscy popatrzyli się dziwnym wzrokiem na Erzę, jedynie Luffy wiedział to co Tytania…

NATSU i LUCY

- Zoro ?!?! – zapytała speszona dziewczyna

- Hahaha ZOSTANĘ KRÓLEM PIRATÓW !!!!!! – krzyknął na cały las, a Lucy i Nastu stali zdziwieni i zszokowani …

ZAPRASZAM DO KOMENTOWANIA!!!!!!!!!!

********************

Rozdział 27 – Słomiany Kapelusz

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak wyglądałby twój odpowiednik w innym świecie? Czy kiedyś myślałeś, że go spotkasz? Lucy i Natsu próbując odnaleźć przyjaciół spotykają ich … a raczej kogoś bardzo podobnego. Co może wyniknąć z tego spotkania i czy ta dwójka cały czas pozostanie sobie obojętna ?

ZAPRASZAM ZA TYDZIEŃ J