Rozdział 33 - Ostateczne starcie (KONIEC)

EdoNatsu podszedł do okna, wziął głęboki oddech i po chwili był gotowy by zacząć mówić, o wydarzeniach, które zmieniły nie tylko jego, ale i także całą gildię.

- Musisz wiedzieć, o rzeczy, która jest ważna nie tylko dla nas, ale i także dla was. Lisanna … nie wiadomo, czy wasza jest tą prawdziwą.

- Nie rozumiem … - rzekła Lucy

- Chodzi o to, że siedem lat temu, kiedy mieszkałem w Fairy Tail, pewnego dnia bawiąc się z Lisanną, znalazłem dziewczynkę, a dokładnie kopię Lisanny. Byliśmy tak zszokowani, że na początku, nic nie zrobiliśmy … dopiero potem zdecydowaliśmy, że zabierzemy dziewczynę do gildii, Obudziła się po kilku dniach, opowiedziała dokładnie wszystko, co się zdarzyło, tylko nie wiedziała, jak to się stało. Nawet Mistrz Makarov, nie rozumiał tego zjawiska. Jednak wszyscy zdecydowaliśmy przyjąć drugą Lisannę do siebie… i już wtedy popełniliśmy błąd. Lisanna nasza bardzo się zaprzyjaźniła z waszą, tak bardzo, że po pewnym czasie zaczęły udawać bliźniaczki. Na początku rozpoznawaliśmy, ale potem odkryliśmy, że nie wiemy, która jest którą. Traktowaliśmy je po równi, jednak wiesz, nie było nam łatwo.- westchnął- Ale jakoś daliśmy sobie radę … do czasu. Lucy zapewne opowiadała ci nasze Love Story. Zakochałem się w Lucy, ale niestety okazało się, że obie Lisanny mnie kochały. Nasz ślub … to był koniec dni spokojnych. Jedna z nich poszła do lasu i nie wróciła, druga odeszła w nieznane. Dopiero niedawno dowiedziałem się, że jedna z nich jest teraz pojemnikiem dla Czarnego Maga, a druga jest u was. Hahaha – zaśmiał się – Okrutne, ale prawdziwe. Do tej pory nie wiemy, która jest którą. I w tym tkwi problem. Jeśli jedna okazała się być podatna na zło, to co z drugą ? Musisz mi pomóc! – powiedział do Lucy, nagle wstając.

- Co mam zrobić? – zapytała się, będąc lekko speszona

- Powstrzymaj ich ! Muszę z nią porozmawiać. – Lucy podeszła do niego. Spojrzała mu w oczy i rzekła …

- Pomogę …

- Co zrobisz?! – wrzasnął EdoNatsu – Myślisz, że nie wiem ! Jesteś okrutną jędzą, która nie troszczy się o innych. Pomyśl, co zrobisz, jeśli stanie się to co w Edolas ?!

-Zam … - Natsu, nie dokończył, zdania, gdyż Lucy powstrzymała go.

- Proszę … - rzekła, spoglądając na niego, swoimi niewinnymi oczyma.

- Ja … - Lisanna, próbowała coś powiedzieć, ale nie wiedziała jak ubrać zdanie w słowa.

- Okłamałaś ich !? Prawda?! Ty wszystko pamiętasz !

- TAK! I co w z tego !? – cały czas krzyczała mając w oczach tylko łzy. – CO CHCESZ ŻEBYM JESZCZE POWIEDZIAŁA? WIESZ, JAK MNIE BOLAŁO, ŻE POŚLUBIŁEŚ TĄ SUKĘ LUCY !?

- He? – popatrzył zdziwiony Natsu, na Lucy.

- Cicho ! – powiedziała, szturchając go w ramię.

- Nareszcie to przyznałaś …Teraz Lisanno … - EdoNatsu zaczął mówić do niej, łagodnym i spokojnym tonem. – musisz zdecydować, czy zostajesz tu czy idziesz z nimi.

- Idę z nimi ! – odpowiedziała szybko, bez chwili zawahania.

- Jak chcesz … - EdoNatsu odszedł od przybyszów. Stanął na krawędzi urwiska, po czym spojrzał na miejsce, gdzie stał krzyż. – Luffy, proszę cię, zrób to …

- Ale …!? – próbował się sprzeciwić, jednak kiedy ujrzał wzrok przyjaciela, zrozumiał, że nie zmieni jego decyzji. Podszedł do krzyża, wziął do ręki miecz i wyrzeźbił kilka symboli na powierzchni krzyża.

- Septuae Kareti – rzekł, po czym żółte światło zaczęło otaczać wszystkich z Ziemi.

- Co jest ? – zapytali się wszyscy zszokowani.

- Nasze zapasy energii … - powiedział uśmiechnięty EdoNatsu. Nagle wszyscy zaczęli się unosić, coraz dalej będąc nad ziemią. 

- Ale … - Lucy chciała coś powiedzieć, jednak EdoNatsu, chwycił ją za rękę i przytrzymał.

- Nie wiem, czy nasze spotkanie było przeznaczeniem, czy zwykłym przypadkiem, ale wiedz, że był to dla mnie zaszczyt cię poznać. Wiedz, że magia pochodzi z serca i pomimo, że oddajemy ją wam w całości, to my dalej będziemy ją mieli. Dlatego nie martw się. Zbudowaliśmy to urządzenie właśnie dla takiej chwili, więc jestem szczęśliwy. A teraz dam ci pewną radę. Bądź z Natsu, patrząc na niego widzę, że jest ci bliski wiem, że ty też go kochasz. Widziałaś mnie i tą Lucy, jesteśmy szczęśliwi … - EdoNatsu poczuł jak coraz mocniej żółte światło, ciągnie Lucy w stronę nieba. – Nie mam już czasu, ale powiem ci … NASHI! Tak ma na imię moja i Lucy córka, niedawno się urodziła. Pomyśl, czy chcesz … a może czy jesteś zdolna by tak długo czekać …

- Nie jestem … - odpowiedziała, po czym uśmiechnięty EdoNatsu ją puścił.

- Żegnaj … Zabieram ci tę moc byś mogła żyć w spokoju… Nic nie jest takie, jakie powinno być, pamiętaj byłaś dzieckiem smoka, a teraz twoje brzemienie, zostało odebrane.

 - CO?!?!?!?!

            Jasne światło, któro oślepiło ich, nie dało ostatni raz spojrzeć na Edolas. Lucy, powoli zaczęła otwierać oczy, próbując określić, gdzie się znajduje. Jednak, gdy otworzyła oczy, ku jej zdziwieniu okazało się, że wszyscy są w gildii Fairy Tail.

- Nic wam dzieciaki ? – zapytał się zaniepokojony Makarov.

- Ale to dziwne – wszyscy zaczęli prowadzić rozmowy, na temat Edolas i tego co się wydarzyło na tej planecie, a w szczególności dlaczego to się wydarzyło. Tylko Natsu i Lucy stali i patrzyli na siebie, nie wypowiadając żadnych słów. Nagle, bez słowa wyjaśnienia, Natsu chwycił Lucy za rękę i wyprowadził ją z gildii, prowadząc ją w nieznane miejsce.

- Ej, gdzie ty mnie prowadzisz? – próbowała się czegoś dowiedzieć, ale Natsu szedł w ciszy. Gdy doszli na skraj Magnolii, chłopak pociągnął ją w prawą stronę, kierując się na wzgórze.  Gdy znalazł się na górze, przystanął i odwrócił się w stronę dziewczyny. Jego twarz była cała czerwona, wziął kilka głębokich oddechów i po chwili wykrzyczał :

- KOCHAM CIĘ! – na początku Lucy zamarła, nie zrozumiała wypowiedzianych słów, ale po chwili dotarło do niej, co Natsu powiedział. Cała się zaczerwieniła, po czym odwróciła głowę, starając się to ukryć.

- Baka ! Ja … też cię kocham … Od zawsze! – poczuła, jak ręka Natsu łapie ją za brodę. Delikatnie odwrócił jej głowę, coraz bardziej kierując głowę dziewczyny w jego stronę. Było to tylko kilka sekund, ale wystarczyło, by usta Lucy zwarły się w jedną całość z ustami Natsu. Coraz mocniej ją całował, aż wreszcie oboje oddali się namiętności. Lucy odwróciła się i oplotła rękoma jego szyję. Wbiła się swoimi ustami w jego, składając najcudowniejsze pocałunki pod słońcem. Natsu chwycił ją w talii, przyciskając ją do swojej piersi. Dopiero po pewnym czasie, oderwali się od siebie, patrząc sobie nawzajem głęboko w oczy.

- Wiem, że … kiedyś cię o to pytałem, ale czy …- zamilkł na chwilę. Zbierał w swoje odwagę, po czym odważnie wypowiedział słowa – Czy wyjdziesz za mnie ?!

- Tak ! – odpowiedziała szybko dziewczyna – Tylko gdzie pierścionek, inaczej wyobrażałam sobie oświadczyny. I czy na pewno chcesz stracić wolność, tyle rzeczy chciałeś się dowiedzieć …

- Wiem o tym … - delikatnie pocałował ją w ustach – Ale to ciebie najbardziej chciałem znaleźć!

- A co z Igneelem ?

- Kiedyś się wszystko wyjaśni, ale na razie … chcę żyć z tobą. Być szczęśliwym.  Będziemy mieli wiele przygód, kiedyś odnajdziemy prawdziwą prawdę … Kocham cię ! – pocałował ją – Kocham cię! – pocałował ją – Kocham … - nie dokończył bo Lucy chwyciła go za twarz.

- Daj mi teraz to powiedzieć… Kocham cię! – po czym pocałowała go.

            W tym czasie kilkanaście osób stało, pod wzgórzem patrząc się, na zakochanych.

- Chyba Lucy, tu zostanie… - powiedział Luffy

- Wiedziałam, że tak będzie – rzekła dumna Nami

- Wy też możecie zostać … - odezwała się Erza

- Żartujesz ? My zaraz po ślubie wypływamy w poszukiwaniu One Piece ! – odezwali się wszyscy ze Słomianego Kapelusza…

- Ej zakochani idziemy na przyjęcie! – krzyknął Makarov. Lucy i Natsu oderwali się od siebie, po czym pobiegli w stronę przyjaciół.

- Może i nie mam mocy, ale mam za to przyjaciół i miłość … Wierzę, że kolejne dni będą tylko lepsze… - pomyślała Lucy.

            Prawdziwa Prawda dalej nie jest zna, tajemnice nie zostały odkryte, ale czy to źle? Szczęście panuje w rodzinie Dragoneel, więc co może być źle…

- MAMO!!! – krzyczy mała dziewczynka o różowych włosach –I co było dalej ? – jednak Lucy zamknęła książkę, po czym wyjęła z szafki pustą księgę.

- Sama musisz się dowiedzieć, bo teraz ty napiszesz dalszą część historii.

- Weeee – usłyszała krzyk dziecka.

- Kochanie ! – krzyknęła Lucy, po czym z kuchni wyszedł chłopak, trzymając niemowlę w rękach. – Pora karmienia. – mała dziewczynka zeskoczyła z kolan matki. Natsu położył niemowlę przy matce, po czym sam usiadł na łóżku chwytając swoje starsze dziecko w ręce.

- I co Nashi, cieszysz się, że masz braciszka? – zapytał się Natsu

- TAK TATO! – odpowiedziała radośnie. Cała rodzinka przytuliła się po czym , wszyscy wrócili do zwykłej, szarej, ale szczęśliwej rzeczywistości …

 KONIEC :) I serdecznie zapraszam na inne blogi -> zakładka "Piszę"