Rozdział 15 - Hikari no mon

Trzecioosobowy narrator

            Wyznaczone osoby do misji z gildii Fairy Tail poszły się przygotowywać do misji.  Najbardziej podekscytowany ze wszystkich był różowo włosy chłopak, którego wręcz rozpierała energia. Dzięki tej misji, wreszcie Natsu zobaczy obszar poza terenami Fiore.

- Co się tak ekscytujesz ? –zapytał się Happy przyjaciela

- Ty nie rozumiesz… Ja z Grand Line pochodzę, tam się wychowałem i tam zostawiłem Lucy. Dzięki tej misji mam szansę ją spotkać i jeśli uda nam się … - ściszył głos – wykonać misję, to może coraz częściej będą nas wysyłać poza teren. Może wreszcie ją odnajdę…

- Pomogę ci! – zadeklarował Happy – I z nami zamieszka !

- Jasne ! – i w tym momencie popatrzyli na swój „dom” i jego wnętrze – Może lepiej nie …

- Będziemy musieli tu posprzątać … - stwierdził niebieski przyjaciel

- Chyba tak …

- No, a teraz wspomnienia na bok i idziemy się zbierać na misję ! – zarządził kot – Ciekawe, jak sobie radzi Lisanna ?

- Na pewno dobrze … - zamyślił się na chwilę – Skoro żyła sama przez tyle lat, to sobie poradzi na takiej misji, a jak nie to jej pomogę ! – podniósł rękę do góry, aby ją pokazać  - To moja pomocna ręka J

- Rozwalimy wszystko! – krzyknął kot

- Ale się napaliłem ! – i jak zawsze musiał to powiedzieć

- Aye – rozpoczęli przygotowania. Natsu odszedł na chwilę od Happyego, tak żeby ten go nie widział. Włożył rękę do wewnętrznej kieszonki kamizelki i wyjął … zdjęcie. Na nim wesoła dziewczynka przytulała się do zadowolonego chłopczyka. Za nim stały dwa smoki jeden złoty, a drugi czerwony. Uśmiechnął się smutno.

- Już niedługo … się spotkamy – przejechał palcem po twarzy blondynki. Poczuł, że samotna łza spływa mu po policzku – Jejku, ale jestem głupi – starł łzę – Czemu teraz o tobie myślę ? Przecież ty mi nigdy nie wybaczysz …

- Natsu jestem gotowy !!!! A ty? – zamyślony Dragon Slayer powrócił do rzeczywistości

- Już prawie ,… - szybko schował zdjęcie na miejsce i poszedł dokończyć pakowanie

W tym samym czasie

           

            Krocząc przez ulice spoglądała na nie … wydawały się jej znajome, a jednak inne. Tak podobne, a tak różne … To nie tu żyła … a może i tu. Kojarzy innych ludzi, a jednak ich … Stawiając krok do przodu, idąc przez miasto, myślała o misji. Dlaczego ona? Jaki może mieć związek z bronią, a jednak była szczęśliwa, że idzie.

- „Pójdę z Natsu i z tego powodu bardzo się cieszę. Jeszcze nigdy … Nie myśl, nie myśl o tym. To tylko przyjaciel” – mówiła sobie w myślach białowłosa dziewczyna – „Moja pierwsza poważna misja … Nie mogę zawieść … Nie mogę zawieść Natsu” – przewróciła się. Strasznie zaczęło boleć ją kolano, ale wstała. Zobaczyła, że poważnie się zraniła. – I to się dzieję, gdy się myśli o głupotach, a nie patrzy na ziemię … - Zaśmiała się i zaczęła iść dalej, kiedy ból ustał.

Przystań Hōpu – wyznaczona godzina

- Ej wszyscy już są ? – zapytała się Erza – Jeśli ktoś się spóźnił to niech wie, że czeka go spotkanie pierwszego stopnia ze mną.

- Nie ma jeszcze Gildartsa … - naskarżył Natsu, po czym zaczął się śmiać

- Przecież ona go zabije – stwierdził Happy

- Trudno, mam czasami dosyć tego starucha !

- Kogo nazywasz staruchem ??? !!! – odezwał się głos znad Natsu. Ten odniósł głowę i zobaczył, że stoi nad nim jego przyjaciel Gildarts

- Cześć. Erza przyszedł spóźnialski – i pokazał na niego różowowłosy

- Eeee – mag był najwyraźniej zdziwiony. Chyba nie wiedział co go czeka. Zobaczył, że podchodzi do niego dziewczyna. Poczekał chwilę, ale było za późno na ucieczkę, kiedy się zorientował o co chodzi. Po kilku sekundach leżał na ziemi. – Ty, mały !!!

- Hihihi – odszedł od niego zadowolony Natsu, mając błysk w oczach

- Nie ciesz się tak bardzo – zaczął powoli wstawać powalony przez Erzę mag – zaraz się zemszczę …

- Niby jak? – zapytał zdziwiony Natsu

- No to co Erza odpływamy ???  - zapytał się „pani kapitan” kładąc szczególny akcent na ostatnie słowo.

- Odpływamy … - powtórzył to słowo Natsu – ODPŁYWAMY???!!?!?!?!?!?!?! NIE MIELIŚMY IŚĆ?????

- Jak mielibyśmy się w inny sposób znaleźć na wyspie idąc na piechotę ? – zapytała się Erza

- Ale to statek!!!!!! – krzyczał oburzony Natsu

- I co z tego? – Lisanna była bardzo zdziwiona zachowaniem „kolegi”

- A to … Natsu ma chorobę lokomocyjną – wyjaśnił jej Elfman

- Natsu-sama niech się pan nie martwi, nałożę na wszystkich Dragon Slayerów troje – zapewniła Wendy

- Ale … Rozumiem – zaczął kiwać głową

- Boję się zapytać, co ty rozumiesz … - zmartwił się Gray

- Rada chciała się pozbyć wszystkich Dragon Slayerów i dlatego wykorzystała najokrutniejszą torturę by nas złamać, a potem zabić, tylko zapomnieli, że z nami jest Wendy – wszyscy się załamali

- Po co się pytałem ? – rozpaczał Gray

- Natsu, ty idioto, powinieneś dostać tytuł Króla Głupoty … - stwierdziła Erza. I wszyscy zaczęli się śmiać

- Ej ty – powiedział do Lisanny Laxus

- Hm?

- Zapamiętaj, nigdy nie pytaj go o wyjaśnienia, bo zarazisz się od niego tą głupotą – powiedział, przestrzegając dziewczynę.

- Dobrze,  zapamiętam – uśmiechnęła się, a potem znowu wszyscy zaczęli się śmiać, oczywiście oprócz Natsu… Ten siedział obrażony na wszystkich.

- Odpływamy!!!! – krzyknęła Erza ze statku. Wszyscy wbiegli na pokład i zajęli sobie miejsca.

- Czy nie miały z nami płynąć inne gildie ? – zapytał się Gajeel

- Spotkamy się na miejscu, na Hamice – wyjaśniła mu Levy

- Na ciebie zawsze można liczyć z wyjaśnieniami mała – po tych słowach zarumieniła się …

- Ile może potrwać podróż ? – Natsu martwił się o zaklęcie Wendy

- Chyba z tydzień  … - odpowiedziała pani Kapitan. Wszystkim szczęki opadły do ziemi

- TYDZIEŃ?!?!?!?!?!?!?!?!?!

- A ile się spodziewaliście …? – Erza nie rozumiała ich reakcji – Posłuchajcie znajdujemy się teraz w Fiore, które pomimo, że graniczy z Grand Line, to pierwsze wyspy znajdują się kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt mil morskich od przystani w Fiore, więc tydzień drogi, to nie jest dużo.

- Moja teoria, ma coraz głębsze podstawy – załamał się Natsu

- Chyba zaczynam ci wierzyć – położył się obok niego Gray

- Cieniasy … - powiedział Gajeel, jednak kiedy Levy spojrzała na niego, zobaczyła, że trzęsie się i poci ze strachu. Poszukała jeszcze Llaxusa, kiedy go odnalazła, zobaczyła, że jego stan jest porównywalny do reszty Dragon Slayerów.

- Biedacy – jednym słowem podkreśliła sytuację trójki mężczyzn. Tylko nie rozumiała, dlaczego Mag lodu też się tak zachowuje … Ale to nieistotne.

- A teraz … Hipiki, przesłał mi dokładne dane na temat misji, więc macie mnie słuchać – rozkazała Erza – Albo zabiję !!!!!! – nastała cisza, o dziwo morze też zrobiło się dziwnie spokojne … A teraz rozpocznę historię …

Rok 350, władcą Sarycji był wtedy Henry IV, był on dobrych i sprawiedliwych królem, jednak nie miał dziecka, potomka. Jego żona nie była wstanie urodzić mu dziedzica. Usłyszeli, że istnieje Niebiański Mag, który jest w stanie uzdrowić małżonkę króla, więc władca postanowił wysłać swojego zaufanego generała Darnegu Hanimesu oraz całą straż królewską. Oddział udał się na misję. Udało im się znaleźć Dragon Slayera wysoko w górach Melidaru. Poprosili oni jego o pomoc, ale odmówił. Zdesperowani żołnierze prosili go przez cały miesiąc o ratunek. Ostatniego dnia generał powiedział, że dostanie co tylko chce, w zamian za pomoc. Ten się chwilę zastanowił i powiedział, że chce lakrymę smoka. Powiedzieli jednak, że to niemożliwe, bo tylko dragon slayer jest w stanie pokonać smoka. Obiecał, że pójdzie z nimi, ale muszą mu znaleźć smoka i zapędzić go w pułapkę. Tak też uczynili.  Generał postanowił zostać wabikiem na smoka. Jednak kiedy ujrzał smoczych zakochał się w niej. Nie potrafił jej zabić. Wyjaśnił jej swoją  sytuację, a ona obiecała uzdrowić królową. Wsiadł na jej grzbiet i poleciał prosto do królestwa.  Jak tylko dotarli na miejsce, zobaczyli, że królowa jest w ciąży. Smoczyca postanowiła się opiekować kobietą, aż ta urodzi. Po kilku miesiącach urodziły się bliźniaki, chłopiec i dziewczynka. Chłopiec został przeznaczony do zostania królem, a dziewczynka została oddana w ręce smoka w ramach wdzięczności. Smok i człowiek powróciły do gór, a generał postanowił zostać bronić swojego kraju. Przez wiele lat w kraju panował spokój. Niestety w roku 370 do Sarycji przybył tajemniczy mężczyzna. Przedstawił się jako Niebiański Mag. Generał poszedł do niego na spotkanie. Tamtej jednak nie chciał z nim rozmawiać tylko przekazać prezent… było to serce smoczych, którą tak kochał. Mag wchłonął już lakrymę i postanowił zniszczyć kraj za zdradę. Generał postanowił zemścić się za śmierć ukochanej. Po krwawej walki wydarł z jego ciała moc smoka.  Każde nieszczęście przyciąga następne… Acnologia czując ogromną moc przybył do Sarycji w celu zniszczenia źródła mocy.  Generał widząc potwora zdecydował się nie zmarnować poświęcenia jego ukochanej i złączył moc smoka z najpotężniejszą bronią armii sarycyjskiej – Hikari no mon  Użył jej by zapobiec kolejnemu nieszczęściu, ale moc była za potężna i zniszczyła cały kraj oraz wiele innych pobliskich państw. Broń zniszczenia została zagrzebana razem z ciałami ludzi. Wiele lat potem na to miejsce powróciła dziewczynka, wychowanka smoka, która złożyła przysięgę, że odbuduje państwo. Udało jej się tego dokonać i dzisiaj jest znana jako Katherina V.

- Jakie to smutne !!!! – krzyczała Wendy , wycierając oczy

- Tak!!!!! Biedna smoczyca !!!! – płakała Lisanna

- Tak to smutne – powiedziała spokojnym głosem Erza – Jednak teraz nie możemy dopuścić by ta broń została ponownie użyta !

- Czemu one tak płaczą ? – zapytał się Natsu

- Dziewczyny trudno zrozumieć … - stwierdził Gray

- Są słabe i tylko tyle … - powiedział Gajeel

- Jesteście bez serca!!!! – krzyczała Levy – On musiał poświęcić moc ukochanej by ratować kraj, a go zniszczył

- Jesteście okropni, że tego nie rozumiecie – wszyscy popatrzyli się na zrozpaczonego Gildartsa

- Dziwak – podsumował Natsu – Ale tak skrócie … nie słuchałem dokładnie … o co chodzi w tej opowieści – i poczuł, że silna ręka uderza go w głowę i po chwili leżał już na ziemi

- Chodzi w tym o to, że nie wiemy co to za broń, jak wygląda i jaką ma moc, ani w jakim celu chcą jej użyć, a i ani gdzie się znajduje.  Czyli musimy powstrzymać Mrocznego Księcia przed znalezieniem jej. Rozumiecie ? – wszyscy kiwnęli głową oprócz Natsu – Czyli musimy go rozwalić!!!!

- Aaaaa rozumiem, trzeba było tak od razu …

- idiota – powiedzieli wszyscy równocześnie.

- Teraz kolejna zła informacja… Nie tylko musimy pokonać Mrocznego Księcia, ale i także jego „bogów”. Jejku jak się głupio nazwali. I tak, znani są nam bogowie : Lodu, Wody,  Ognia, Ziemi, Powietrza, Miecza i Błyskawicy oraz wiadomo, że ma on wielu „bożków”. Rozumiecie ? – popatrzyła na Natsu, ale tym razem on zrozumiał

- Nareszcie ta zapalniczka zrozumiała – oznajmił zadowolony Gray

- Jak mnie nazwałeś zboczeńcu ? – i znowu zaczęli się kłócić

- A co tego nie zrozumiałeś płomyczku

- Odszczekaj to lodziku !!!!

- Czego ty oczekujesz grzejniku !!!

- Chyba czegoś wielkiego zamrażarko!

- Jeszcze czego gorąca parówo !!!!

- Juvia trzyma kciuki za pana Graya – wtrąciła się Juvia

- Co ty powiedziałeś panie latające majtki!!! – i dalej sie kłócili

- To co słyszałeś kuchenko!!!!

- Ty bałwanku, jak ty śmiesz mnie nazywać???????? – podeszła do nich Erza i powaliła obu

- Jednym ciosem, niesamowita – powiedziała zszokowana Lisanna

- Musisz się przyzwyczaić mała … - powiedział Laxus

- Coś ty taki spokojny, oni są zabawni …

- Znudzą ci się … ja już słuchałem setek ich kłótni, więc to nie jest nowość.

- Haahaha – zaczęła się śmiać

NATSU

           

            Wyruszyliśmy w podróż, prosto na Grand Line. Prosto w objęcia przygody. Byłem taki podekscytowany. Może cię tam spotkam Lucy. Jejku czemu niej mi się teraz nagle przypomniało … może dlatego, że minęło siedem lat, a może dlatego, że jestem coraz bliżej ciebie. Mam nadzieję, że mi wybaczysz…

- No, to – Erza wzięła głęboki oddech – WPŁYWAMY NA GRAND LINE!!!! – wszyscy zobaczyli u niej strój marynarza

- Czy ona nie za bardzo wcieliła się w swoją rolę ? – zapytałem się innych

- Lepiej jej o tym nie mów – ostrzegł mnie Gray.

            Już byliśmy blisko, czuliśmy już inne morze, inny wiatr …

- JESTEŚMY NA GRAND LINE!!!! – krzyknęliśmy wszyscy równocześnie